Sunday, August 26, 2007
Die Otter : 5 - Ons het die Otter ritme
Weereens begroet ’n paradys-mooie dag ons. Vandag hou egter ’n onverwagte en onbeplande verrassing vir ons in by die Lotteringsrivier. Meer daaroor later.
Nadat elkeen sy ontbyt na keuse geniet het, val ons weer in die pad. Teen die tyd weet ons ook dat daar onmiddellik nadat jy die oornaghut verlaat het, jy ’n paar stywe klimme kan verwag. So is dit toe ook vanoggend, maar gelukkig raak die rugsakke dag vir dag effens ligter. Maar ons bene en spiere ly onder die druk, en die effense gewigsverligting maak in wesentlike terme nie ’n groot verskil nie. Of so het dit vir my ten minste gevoel. En my knie soek aanmekaar geselskap !
Net ’n gedagte oor een van die stappers se aanslag op ontbyt. Hy neem sy kits-hawermout net so droog, direk uit die pakkie ; so asof hy ’n Grandpa-poeiertjie sluk. Wel, dit werk seker vir hom.
Toe kry ons die Lotteringsrivier. Darem nie heeltemal op hooggety nie, maar sodanig dat ons skoene, broeke en hemde moes uittrek, en byna borshoogte deur hierdie yskoue water moes gaan. Ook hier moes ons die eerste keer ons oorlewingssakke (“survival bags”) gebruik om die rugsakke en skoene en al daarin te sit, om dit veilig en droog aan die ander kant te kry.
Weereens neem die roete ons deur die mooiste en ongeskonde natuurskoon van die Tsitsikamma-woude en pragskone seetonele. Die blouste blou water, die mooiste rotsformasies. Mens kan net nie genoeg kry daarvan nie, ten spyte van die pyne en moegheid en rugseer. En nog steeds dink my knie hy’s belangrik !
Vanaand het ons nie meer vleis nie. Aandete bestaan uit onder ander Pro Vita met John West tuna en mossels as voorgereg, pasta met lekker kaas en sampioensous, en Ferdi tower ’n blik met “meatballs” vanuit die dieptes van sy rugsak op. Saam met koffie, Cremora en ’n goeie skeut Amarula daarin, eet ons feestelik en soos konings.
Na ’n lekker saamsingsessie en gesellige kuier met Old Brown Sherry om die vuur, word bedwaarts gekeer. Almal onder die indruk van more se uitdaging om deur en oor die Bloukransrivier te kom. Vanaand se rus is uiteraard ’n kort slapie, siende dat ons op die laatste teen 09:30 by die Bloukrans moet wees om laaggety te vang, moet ons al voor 04:00 Sondag-oggend voetvaardig wees.
Nadat elkeen sy ontbyt na keuse geniet het, val ons weer in die pad. Teen die tyd weet ons ook dat daar onmiddellik nadat jy die oornaghut verlaat het, jy ’n paar stywe klimme kan verwag. So is dit toe ook vanoggend, maar gelukkig raak die rugsakke dag vir dag effens ligter. Maar ons bene en spiere ly onder die druk, en die effense gewigsverligting maak in wesentlike terme nie ’n groot verskil nie. Of so het dit vir my ten minste gevoel. En my knie soek aanmekaar geselskap !
Net ’n gedagte oor een van die stappers se aanslag op ontbyt. Hy neem sy kits-hawermout net so droog, direk uit die pakkie ; so asof hy ’n Grandpa-poeiertjie sluk. Wel, dit werk seker vir hom.
Toe kry ons die Lotteringsrivier. Darem nie heeltemal op hooggety nie, maar sodanig dat ons skoene, broeke en hemde moes uittrek, en byna borshoogte deur hierdie yskoue water moes gaan. Ook hier moes ons die eerste keer ons oorlewingssakke (“survival bags”) gebruik om die rugsakke en skoene en al daarin te sit, om dit veilig en droog aan die ander kant te kry.
Weereens neem die roete ons deur die mooiste en ongeskonde natuurskoon van die Tsitsikamma-woude en pragskone seetonele. Die blouste blou water, die mooiste rotsformasies. Mens kan net nie genoeg kry daarvan nie, ten spyte van die pyne en moegheid en rugseer. En nog steeds dink my knie hy’s belangrik !
Vanaand het ons nie meer vleis nie. Aandete bestaan uit onder ander Pro Vita met John West tuna en mossels as voorgereg, pasta met lekker kaas en sampioensous, en Ferdi tower ’n blik met “meatballs” vanuit die dieptes van sy rugsak op. Saam met koffie, Cremora en ’n goeie skeut Amarula daarin, eet ons feestelik en soos konings.
Na ’n lekker saamsingsessie en gesellige kuier met Old Brown Sherry om die vuur, word bedwaarts gekeer. Almal onder die indruk van more se uitdaging om deur en oor die Bloukransrivier te kom. Vanaand se rus is uiteraard ’n kort slapie, siende dat ons op die laatste teen 09:30 by die Bloukrans moet wees om laaggety te vang, moet ons al voor 04:00 Sondag-oggend voetvaardig wees.
