Tuesday, September 25, 2007
Ek bieg in Berlyn
Interessante woord – bieg. Maar miskien is hierdie inskrywing eerder net 'n verskoning vir 'n onbekende.
Na my aankoms gister-oggend in Berlyn en nadat ek by die hotel ingeboek is, besluit ek om soos gewoonlik wanneer ek in ‘n vreemde stad is, ‘n ent te gaan loop. Ek vra ’n stadskaart by die hotel-ontvangs, en laat die ontvangsdame met ’n sirkel op die kaart aandui waar die hotel is. Omdat ek darem ook nie heeltemal vreemd in Berlyn is nie, neem ek nie veel notisie van die kaart nie, maar slaan sommer ’n rigting in langs die Spree-rivier ; ek het nog nooit in hierdie hotel gebly nie, maar vol selfvertroue begin ek loop. Nadat ek so 30 minute lank geloop het, stap ek by twee dames verby, en die een vra of hulle in die regte rigting stap om by die Hauptbahnhoff (Berlyn se hoof-stasie) uit te kom. Met ‘n 100% seker houding, bevestig ek dat hulle in wel reg is, en ek stap verder.
Na ’n rukkie besef ek egter dat niks bekend lyk nie, en ek gaan sit om die kaart te bestudeer. Na verskeie minute kom die twee dames by my verby geloop, en met ’n knik van die kop groet ons mekaar. En hulle loop verder. Ek vermoed ernstig dat ek (ons) in die verkeerde rigting stap, en ek draai om ; terug hotel toe. By die hotel vra ek, en Ontvangs bevestig dat ek weliswaar in die verkeerde rigting gestap het. En ek besef dat ek die verkeerde inligting aan die twee dames gegee het.
Jammer dames – ek weet nie waar julle ge-eindig het nie, en weet ook nie wanneer julle besef dat julle verkeerde raad van my gekry het nie.
My straf was seker dat ek later die dag erg verdwaal het ; soveel so dat ek iewers ge-eindig het wat nie op die stadskaart aangedui is nie, en dat ek na vele vrae uiteindelik weer by die hotel uitgekom het ; met meer as agt ure se stap agter die rug, sopnat gesweet en lekker voetseer !
Na my aankoms gister-oggend in Berlyn en nadat ek by die hotel ingeboek is, besluit ek om soos gewoonlik wanneer ek in ‘n vreemde stad is, ‘n ent te gaan loop. Ek vra ’n stadskaart by die hotel-ontvangs, en laat die ontvangsdame met ’n sirkel op die kaart aandui waar die hotel is. Omdat ek darem ook nie heeltemal vreemd in Berlyn is nie, neem ek nie veel notisie van die kaart nie, maar slaan sommer ’n rigting in langs die Spree-rivier ; ek het nog nooit in hierdie hotel gebly nie, maar vol selfvertroue begin ek loop. Nadat ek so 30 minute lank geloop het, stap ek by twee dames verby, en die een vra of hulle in die regte rigting stap om by die Hauptbahnhoff (Berlyn se hoof-stasie) uit te kom. Met ‘n 100% seker houding, bevestig ek dat hulle in wel reg is, en ek stap verder.
Na ’n rukkie besef ek egter dat niks bekend lyk nie, en ek gaan sit om die kaart te bestudeer. Na verskeie minute kom die twee dames by my verby geloop, en met ’n knik van die kop groet ons mekaar. En hulle loop verder. Ek vermoed ernstig dat ek (ons) in die verkeerde rigting stap, en ek draai om ; terug hotel toe. By die hotel vra ek, en Ontvangs bevestig dat ek weliswaar in die verkeerde rigting gestap het. En ek besef dat ek die verkeerde inligting aan die twee dames gegee het.
Jammer dames – ek weet nie waar julle ge-eindig het nie, en weet ook nie wanneer julle besef dat julle verkeerde raad van my gekry het nie.
My straf was seker dat ek later die dag erg verdwaal het ; soveel so dat ek iewers ge-eindig het wat nie op die stadskaart aangedui is nie, en dat ek na vele vrae uiteindelik weer by die hotel uitgekom het ; met meer as agt ure se stap agter die rug, sopnat gesweet en lekker voetseer !
